داروهای ترک سیگار
چندین دارو وجود دارد که در ترک سیگار کمک‌کننده است. در آمریکا، برخی از این داروها بدون نسخه در دسترس هستند و برخی دیگر به نسخه نیاز دارند. داروهای مؤثر شامل آدامس نیکوتین، پچ‌ها، قرص‌های مکیدنی مخصوص (که بدون نسخه در دسترس هستند) و داروهای تجویز شده و بوپروپیون است.
درمان با جایگزین نیکوتین ـ نیکوتین ماده‌ای در سیگار است که باعث اعتیاد می‌شود. وقتی سطح نیکوتین کاهش می‌یابد، بیشتر افراد سیگاری علایم ترک را پیدا می‌کنند. این علایم عبارت اند از تحریک‌پذیری، ناامیدی، عصبانیت، اضطراب، مشکل در تمرکز، بی‌قراری، افسردگی، مشکل در خواب رفتن یا خوابیدن، و ولع مصرف نیکوتین.
درمان با جایگزین نیکوتین برای کاهش شدت علایم ترک طراحی شده است. با این حال، گرچه می‌تواند ترک را آسان کند، به طور کامل از بروز علایم جلوگیری نمی‌کند.
نیکوتین به اشکال مختلف به‌صورت آدامس یا قرص مکیدنی، برچسب ترک نیکوتین (پچ نیکوتین)، اسپری بینی یا استنشاقی در دسترس است. همه موارد به طور مشابه مؤثر به نظر می‌رسند، گرچه افراد مختلف ممکن است یکی را به دیگری ترجیح دهند. استفاده بیش از یک شکل از درمان با جایگزین نیکوتین به صورت ترکیبی در مقایسه با استفاده از یک فرم به‌تنهایی مؤثرتر است. به طورکلی، یک فرد سیگاری از یک برچسب ترک نیکوتین (پچ نیکوتین) برای تأمین سطح پایین نیکوتین استفاده می‌کند و در صورت لزوم آدامس نیکوتین یا قرص‌های مکیدنی یا استنشاقی یا اسپری بینی را برای کنترل ولع مصرف سیگار اضافه می‌کنند.
درمان با جایگزین نیکوتین، حتی در افرادی که بیماری قلبی شناخته‌شده دارند، بی‌خطر است.
برچسب ترک نیکوتین (پچ نیکوتین) ـ این برچسب ها، نیکوتین را از طریق پوستی به خون می‌رسانند. دوزهای مختلفی موجود است. بالاترین دوز برچسب (۲۱ میلی‌گرم در هر برچسب) معمولاً برای افرادی مناسب است که روزانه ۱۰ نخ سیگار (نصف بسته) یا بیشتر مصرف می‌کنند. برای افرادی که کمتر سیگار می‌کشند ممکن است برچسب با دوز کمتری (۱۴ میلی‌گرم) را تجویز کنند. برچسب ها علایم ترک را کاهش می‌دهند اما باعث حذف کامل علایم ترک نمی‌شوند.
ترکیبی از یک برنامۀ رفتاری فشرده و برچسب‌های ترک نیکوتین می‌تواند احتمال ترک سیگار را دو برابر کند.
معمولاً توصیه می‌شود که حداقل ۱۲ هفته از برچسب ترک نیکوتین (پچ نیکوتین) استفاده کنید. یک روش این است که بعد از شش یا هشت هفته از برچسب ترک نیکوتین با دوز پایین‌تر استفاده کنید. استفاده از برچسب ترک نیکوتین برای بیش از ۱۲ هفته با موفقیت بیشتر در ترک سیگار همراه است و استفاده از آن برای مدت زمان لازم، معمولاً توصیه می‌شود.
برخی از افرادی که شب‌ها از برچسب ترک نیکوتین (پچ نیکوتین) استفاده می‌کنند با بی‌خوابی یا رؤیاهای آزاردهنده مشکل دارند. از طرف دیگر، استفاده از برچسب ترک نیکوتین (پچ نیکوتین) در شب ممکن است به جلوگیری از علایم ترک زودهنگام در صبح کمک کند. اگر مشکلات مربوط به خواب دارید، یک روش این است که برچسب ترک نیکوتین (پچ نیکوتین) را در شب بردارید و صبح یک برچسب ترک نیکوتین (پچ نیکوتین) جدید بگذارید. همچنین می‌توانید از شکل دیگری از درمان با جایگزین نیکوتین (مانند آدامس) اول صبح قبل از شروع اثر برچسب ترک نیکوتین (پچ نیکوتین) جدید استفاده کنید،
برچسب ترک نیکوتین (پچ نیکوتین) به احتمال زیاد منجر به اعتیاد به نیکوتین نمی‌شوند.
آدامس – آدامس نیکوتین حاوی نیکوتین است که هنگام جویدن به آرامی آزاد می‌شود. آدامس در دو دوز ۲ میلی‌گرم (برای افرادی که اولین سیگار خود را ظرف ۳۰ دقیقه پس از برخاستن از رختخواب می‌کشند) و ۴ میلی‌گرم (برای افرادی که اولین سیگار خود را پس از ۳۰ دقیقه چشم باز کردن از خواب می‌کشند) موجود است.
شما می‌توانید حداکثر ۲۴ قطعه آدامس نیکوتین در روز استفاده کنید. اگر چه ممکن است آدامس از علایم ترک جلوگیری نکند، می‌تواند شدت علایم را کاهش دهد. درصد بسیار کمی از افرادی که سیگار را ترک می‌کنند به مصرف‌کنندگان مزمن آدامس تبدیل می‌شوند. با این حال، استفادۀ درازمدت از آدامس خطر کمتری نسبت به سیگار کشیدن دارد.
آدامس نیکوتین هنگامی‌که با یک برنامۀ رفتاری فشرده استفاده می‌شود، می‌تواند شانس ترک موفقیت‌آمیز را دو برابر کند. بدون داشتن یک برنامۀ رفتاری، احتمال ترک سیگار کمتر است. استفاده از آدامس به طورکلی برای سه تا شش ماه توصیه می‌شود.
آدامس نیکوتین با هدف متفاوت از جویدن آدامس‌های معمولی استفاده می‌شود. برای تأثیرگذاری، نیکوتین باید از طریق دهان و لثه جذب شود. اگر خیلی سریع بجوید، نیکوتین آدامس خیلی سریع آزادشده و بلع می‌شود که ممکن است باعث ناراحتی معده شود و برای تسکین علایم ترک مؤثر نیست. برای جذب خوب، باید آدامس را به اندازۀ کافی بجوید تا نیکوتین آزادشده را احساس کنید که احساس مورمور شدن دارد. سپس، آدامس را در داخل دهان خود تا زمانی نگه‌دارید که احساس مورمور شدن از بین برود. این چرخه را تکرار کنید (آدامس را دوباره بجوید تا زمانی که احساس مورمور شدن کنید، سپس آن را در دهان خود نگه دارید). این کار را به مدت ۳۰ دقیقه ادامه دهید و سپس آدامس را از دهان خارج و دور بیندازید.
بهتر است هنگام جویدن آدامس یا ۱۵ دقیقه قبل از آن از نوشیدن قهوه، نوشابه یا آب پرتقال خودداری کنید. این نوشیدنی‌ها بزاق شما را اسیدی می‌کنند و باعث کاهش جذب نیکوتین می‌شوند.
قرص‌های مکیدنی ـ این قرص‌ها به‌آرامی نیکوتین را در بزاق دهان شما آزاد می‌کنند. نیکوتین مانند آدامس عمل می‌کند، زیرا باید در دهان جذب شود و نباید بلعیده شود. ازآنجاکه قرص‌های مکیدنی نیازی به جویدن ندارند، ممکن است استفاده از آن برای برخی از افراد آسان باشد. آن‌ها در دوز ۲ و ۴ میلی‌گرم ارایه می‌شوند.
استنشاقی ـ دستگاه استنشاقی نیکوتین از یک قسمت دهانی و یک کارتریج پلاستیکی تشکیل شده است که حاوی نیکوتین است. وقتی از طریق دستگاه استنشاق می‌کنید، نیکوتین آزاد می‌شود. بیشتر نیکوتین در دهان و حلق آزاد می‌شود. در واقع به ریه‌ها نمی‌رسد؛ بنابراین، جذب نیکوتین نسبت به کشیدن سیگار با سرعت کمتری انجام می‌شود.
تحریک دهان یا گلو، به‌ویژه در ابتدا، معمول است. افراد مبتلا به آسم یا سرفۀ مزمن به دلیل تحریک گلو ممکن است نتوانند از دستگاه استنشاقی استفاده کنند.
اسپری بینی ـ اسپری بینی نیکوتین مایع نیکوتین را به بینی می‌رساند. در مقایسه با برچسب ترک نیکوتین (پچ نیکوتین) و آدامس، اسپری بینی باعث افزایش نسبتاً سریع سطح نیکوتین در خون می‌شود، شبیه آنچه در هنگام سیگار کشیدن اتفاق می‌افتد است. با این حال، تحریک شدن بینی از عوارض شایع آن است. اسپری‌های بینی بی‌خطر هستند. در آمریکا آن‌ها فقط با نسخۀ پزشک در دسترس هستند.
