گفت‌وگو با خانم مهندس مریم پویافر، مدیریت تضمین کیفیت شرکت «مِدی‌تِک‌سیس»
ضمن سپاس از اینکه وقت‌تان را در اختیار ماهنامۀ دیالیز قرار دادید، خواهش می‌کنم اجمالاً خودتان را معرفی بفرمایید.
با عرض سلام، اینجانب مریم پویافر هستم. متولد سال ۱۳۶۱٫ تحصیلاتم در مقطع کارشناسی در رشتۀ شیمی کاربردی در دانشگاه صنعتی اصفهان و مقطع کارشناسی ارشد هم در رشته علوم پایه (شیمی ـ فیزیک) در دانشگاه دامغان بوده. از سال ۱۳۹۱ تا سال ۱۳۹۴ در شرکت «کیتوتِک» کار می‌کردم و از مهر ۱۳۹۴ تا الان، مشغول به کار در کنسرسیوم دیالیز ایران هستم. در بدو ورود به عنوان کارشناس آزمایشگاه، جذب شرکت «صنایع پزشکی فارمِد» شدم و از اردیبهشت ۱۳۹۵ در شرکت «مدی‌تک‌سیس» ابتدا در جایگاه رئیس کنترل کیفیت، فعالیت داشتم و درحال حاضر با سِمت مدیریت تضمین کیفیت، مشغول به کار هستم.
لطفاً در ابتدا یک توضیح کلی دربارۀ QA بفرمایید
QA حروف ابتدای کلمات عبارت «Quality Assurance» به معنی «تضمین کیفیت» است. در هر سازمان یا شرکت، دسته‌ای از الزامات برای آن سازمان، تعریف می‌شود و برای اینکه مطمئن شویم آن الزامات، پیاده‌سازی می‌شوند و قوانین و قواعدی را که سازمان تعریف کرده (چه قوانین داخلی سازمان و چه قوانین خارجی، بر مبنای فرآیند کاری سازمان) و آنچه الزام شناخته می‌شود، به درستی و به‌طور کامل رعایت می‌شوند، واحدی در سازمان، تعریف می‌شود با عنوان واحد تضمین کیفیت یا QA که مسئولیت استقرار و حفظ این قوانین را در سازمان دارد.
قاعدتاً در تمام فرآیندهای تولیدی و تمام تولیدات، موضوع تضمین کیفیت، وجود دارد اما به‌ویژه در تولید دارو و تجهیزات پزشکی با توجه به کاربرد این اقلام و بازار مصرف خاصی که برای این تولیدات تعریف شده، سختگیری‌ها و مقررات متفاوت‌تری نسبت به سایر تولیدات، وجود خواهد داشت چراکه ما در این‌جا با سلامت انسان‌ها طرف هستیم و محصولات مربوط به این حیطه، بنابر حساسیت کاربردی که دارند، ریسک بالاتری را هم نسبت به سایر تولیدات خواهند داشت. پس اطمینان از استقرار الزامات و پایش این موارد در شرکت‌های تولید تجهیزات پزشکی، سختگیری‌ها و چالش‌های جدی‌تری نسبت به سایر تولیدات دارد.
بنابراین آیا می‌شود این‌طور استنباط کرد که صافی دیالیز به عنوان محصولی که مستقیماً با خون و جان بیمار در ارتباط است در زمرۀ اقلام تولیدی با ریسک خیلی بالا محسوب می‌شود؟
بله، صافی دیالیز در ایران و در هر کشور دیگری یکی از محصولات با ریسک بالا به حساب می‌آید. با توجه به اینکه تعداد بیماران دیالیزی هر روز بیشتر می‌شود و درصد قابل توجهی از افراد جامعه را نیز تشکیل می‌دهد در نتیجه برای کمک به حفظ زندگی این بیماران دیالیزی، یکی از ضروری‌ترین اقلام، صافی دیالیز است. اما اینکه بگوییم در تولید صافی دیالیز، مهم‌ترین بخش، بخش تضمین کیفیت است، حق مطلب را ادا نمی‌کند و باید گفت که در حیطۀ تولید تجهیزات پزشکی، فرآیند تولید محصول، زنجیره‌ای است که در آن، تمام واحدهای دخیل باید کارشان را به نحو احسن انجام دهند و اگر هر کدام از واحدهای مربوط، اعم از خرید، پشتیبانی، فنی ـ مهندسی، تولید، تضمین کیفیت، و… کار خود را به درستی انجام ندهند، تولید آن محصول با چالش، مواجه می‌شود. بنابراین همۀ واحدها کارشان را انجام می‌دهند و در طول این مسیر، ارزیابی و نظارتی برای حصول اطمینان از درست انجام شدن کلیۀ مراحل، صورت می‌گیرد که مسئولیت این نظارت و ارزیابی بر عهدۀ واحد تضمین کیفیت است.
برای یادگیری سیستم‌های کیفیت چه مسیرهایی وجود دارد؟
تحصیلات دانشگاهی و دوره‌های آموزشی استانداردی که برگزار می‌شوند، همگی خوب و لازم هستند اما هیچ‌کدام کافی نیستند. شما ممکن است سال‌ها در رشته‌های مختلف، تحصیل کرده باشید مثل مهندسی صنایع، شیمی، فیزیک، پزشکی و… و دوره‌های آموزشی متعددی را هم گذرانده باشید اما تا زمانی که در دل کار قرار نگیرید و کار را از نزدیک، لمس نکنید و با پرسنل و فرآیند تولید، ارتباط نداشته باشید، نمی‌توانید مدعی باشید که فردی آشنا با فرآیند کنترل و تضمین کیفیت هستید چراکه بخش اعظم آنچه شما اجرا می‌کنید در تعامل با شرایط واقعیِ کار شکل می‌گیرد. اما اینکه مشخصاً بتوان گفت چه مسیر یا چه ابزارهایی وجود دارد، واقعیت این است که کسب دانش در حوزۀ تضمین کیفیت، صرفاً محدود به رشتۀ دانشگاهی مشخص و کسب تخصص خاصی نیست. آنچه مهم است، آموزش‌هایی هستند که به عنوان یک رشتۀ دانشگاهی وجود ندارند و نیز آشنایی و تسلط بر استانداردهایی که پیش از این به آنها اشاره کردم که این موارد از ابزارها و الزامات مهم برای کار کردن در این حیطه است. مثلاً برای سال‌ها شرکت‌هایی که نشان CE (گواهی فروش در اروپا) را داشته‌اند با دستور العمل MDD کار می‌کرده‌اند و شرکت مدی‌تک‌سیس و برخی از شرکت‌های دیگر کنسرسیوم دیالیز ایران نیز جزو همین شرکت‌ها بوده‌اند. در مثال دیگر، همۀ ما سیستم مدیریت کیفیت را اجرا کرده و ایزو ۱۳۴۸۵ را در مجموعه، پیاده‌سازی کرده‌ایم و آشنایی با این الزامات و موارد دیگر در واقع، الفبای کار ما است. حالا هرچه‌قدر ما بخواهیم به سمت فرآیند تولید محصول برویم که در این صورت بیشتر هم در حیطۀ کنترل کیفیت درگیر می‌شویم، ابزارهای کنترلی و ابزارهای آماری، بیشتر به درد ما می‌خورند. وقتی که بیشتر فاصله می‌گیریم و در پی آن بیشتر روی الزامات استانداردی و الزامات نظارتی‌مان تمرکز می‌کنیم این‌جا است که ابزارهای دیگری به کارمان می‌آیند مثل آشنایی با استانداردها، آشنایی با بحث ریشه‌یابی عدم انطباق‌ها، تعریف اقدامات اصلاحی و آن مواردی که جزو بندهای استاندارد ما هستند. این مسیری است که باید طی شود.
کسی که وارد سازمان می‌شود، فقط درصورتی که تجربۀ کاری کافی داشته باشد از پس انجام امور تضمین کیفیت بر‌می‌آید. در غیر این صورت، میزان بالای تحصیلات و همین‌طور عنوان رشتۀ دانشگاهی شخص، ملاک کارایی او در این حوزه نیست. کسی که به این حیطه وارد می‌شود باید پیش از هر چیز با محصول و با ریسک استفاده از محصول و با ریسک فرآیند تولید در حالت کلی، آشنا بشود تا در نهایت بتواند در تیم کنترل کیفیت، قرار بگیرد و کار کند.
علاوه بر عدم وجود یک رشتۀ دانشگاهی خاص برای ورود به این حیطه، دورۀ آموزشی غیرآکادمیک ویژه‌ای هم در این زمینه وجود ندارد که بتوان گفت پس از گذراندن آن، فرد می‌تواند در این حیطه، کارآمد باشد. فرد، وقتی به حیطۀ تولید محصول خاصی مثل محصولات مرتبط با دیالیز وارد می‌شود، پیش از آنکه بتواند چیزی را کنترل و ارزیابی کند باید با خود محصول، آشنا بشود و آشنا شدن با یک محصول، چیزی نیست که با مطالعۀ صرف یک کاتالوگ یا بروشور، حاصل شود. پس می‌توان گفت، همۀ موارد مذکور، لازم است اما کافی نیست. کما اینکه برای همۀ افراد تیم ما در کارخانۀ مدی‌تک‌سیس، که سال‌هاست با بخش بالینی آشنا شده‌ایم و در حال آموختن هرچه بیشتر هم هستیم و در عین حال با صافی دیالیز و تولید آن هم آشنا هستیم، همچنان مواردی پیش می‌آید که ما را شگفت‌زده می‌کند و ما نیاز داریم که با تمام اعضای تیم به تکاپو بیفتیم و یا حتی یک تیم حل مسئله تشکیل بدهیم و بررسی کنیم که مثلاً چرا یک اتفاق جدید، رخ داده است، چرا یک مسئلۀ خاص در فرآیند تولید دیده شده و یا چرا موردی تازه در محصول نهایی به چشم می‌خورد و علی‌رغم سابقۀ بیست ساله و تلاش و حمایت همۀ بزرگوارانی که در سِمت‌های مختلف در کنسرسیوم دیالیز ایران، فعال هستند گاهی، مواردی جدید پیش می‌آید که نیازمند تشکیل جلسات بررسی و علت یابی است.
درحال حاضر، نظام تضمین کیفیت در مجموعۀ کنسرسیوم دیالیز ایران و همچنین در کشور در قیاس با شرکت‌های پیشرفته در چه حدی پیاده‌سازی می‌شود؟
نمی‌توانم بگویم که ما صد درصد به آن جایگاهی که در کشورهای پیشرفته وجود دارد رسیده‌ایم و در عین حال هم نمی‌توانم بگویم که ما در ابتدای مسیر هستیم. دست‌کم از منظر استقرارِ نشان ایزو ۱۳۴۸۵ و داشتن گواهی CE به عنوان نمادهایی از وجود سیستم کیفیت در داخل یک مجموعه، ما جزو معدود شرکت‌هایی در ایران هستیم که گواهی CE را اخذ کرده‌ایم که البته اخذ آن، صرف انرژی و هزینۀ زیادی برای سازمان داشته است و روز‌به‌روز هم سخت‌تر می‌شود. بنابراین علی‌رغم مشکلات کشور و تحریم‌های موجود و سختی‌های حاصل از آن، به دلیل خواست و تلاش مدیریت کل مجموعه و صرف هزینه‌های بسیار بالا در این راه و درگیر کردن نفرساعت‌های بسیار زیاد برای ممیزی‌های سالانه‌ای که در مجموعه انجام می‌شود، توفیق دریافت این نشان برای شرکت‌های کنسرسیوم دیالیز ایران، فراهم شد. قطعاً این موفقیت به اعتقاد و حمایت خیلی قوی از طرف یک مدیر ارشد نیاز دارد که می‌خواهد مجموعه‌اش با بهترین کیفیت به کار خود ادامه دهد. اما مشکلاتی که البته تمام آن نیز مربوط به درون سازمان نیست و خیلی از آنها بیرون سازمان، وجود دارند قاعدتاً در ایجاد فاصله‌ای که ما هنوز با دیگر کشورهای پیشرفتۀ جهان در این حوزه داریم، بی‌تأثیر نیست. درحال حاضر ما از نظر الزامات در یک دورۀ گذار هستیم از MDD به استقرار MDR که از استانداردهای CE است و از یک گایدلاین به یک رگولیشن، تغییر کرده و فوق‌العاده سخت‌گیرانه‌تر و پرهزینه‌تر است و تمام تلاش سازمان این است که این گذار، صورت گرفته و این اتفاق بیفتد. از نظر بلوغِ تضمین کیفیت در قیاس با دیگر شرکت‌های داخلی با اطمینان، این را می‌گویم که یکی از بهترین‌ها هستیم. حتی درمورد غیر ایرانی‌ها هم در جاهای مختلف، حرف‌های زیادی برای گفتن داریم. در مقایسه با شرکت‌های تراز اول دنیا، اگر مشکلات و کمبودهایی هم وجود دارد به دلیل مشکلات سازمان نیست و عوامل بیرونی در به وجود آمدن آن مشکلات، دخیل و اثرگذار هستند. از همه مهم‌تر، دید سازمانی موجود است که معتقد است این اتفاق‌ها باید در مجموعه بیفتد و این پیشرفت‌ها باید حاصل شود. بر خلاف بسیاری از شرکت‌های داخلی که به دلیل بروز مشکلات مالی و غیرمالی، ترجیح می‌دهند اصلاً CE نداشته باشند و یا با مجموعه‌های ضعیف کار کنند، مجموعۀ ما می‌خواهد که با مجموعه‌های قوی جهانی کار کند و تا جایی هم که امکان داشته باشد و محدودیت‌های بیرونی و مربوط به کمپانی‌های خارجی اجازه دهند، این کار را می‌کند و در مسیر پیشرفت، قدم بر می‌دارد. به‌طور خلاصه نسبت به شرکت‌های رده اول، آنچه که برای یک شرکت تجهیزات پزشکی الزام محسوب می‌شود، داشتن گواهی است. اما حالا اینکه آیا می‌شود بهتر شد یا نه؟ پاسخ این است که قطعاً می‌شود بهتر و بهتر شد و همیشه جا برای بهتر شدن هست و هیچ نقطۀ توقفی وجود ندارد.
لطفاً برای ما از مشکلات و موانعی بگویید که بر سر راه شخص شما در حیطۀ فعالیت‌تان وجود دارد و چالش‌هایی که احیاناً خودتان با آنها مواجه هستید.
به صورت کلی هر مدلی از کار کردن، مشکلات خاص خود را دارد اما مواردی وجود دارد که تحمل و کنارآمدن با سختی‌های حاصل از کار را آسان می‌کند و آن همراهی مثبت خانواده و همکاران است که شخص می‌تواند از آن برخوردار شود. من به نوبۀ خودم از هر دو موهبت، برخوردار بوده‌ام و این موارد باعث می‌شده‌اند تا من با حال خوب و انگیزۀ بالا سر کارم بیایم. علی‌رغم اینکه به خاطر شرایط خاص خانوادگی، واقعاً دوست دارم زمان زیادی را در کنار خانواده، سپری کنم ولی تا کنون، هرگز، شرایط کار برای من این‌طور نبوده که احساس کنم نمی‌خواهم این‌جا کار کنم چراکه محیط این‌جا را به واسطۀ همکاران و دوستان خوبی که دارم، دوست دارم و تعاملات مثبتی که با همکارانم دارم در آسان شدن فشار کاری که معمولاً در هر شغلی وجود دارد، بسیار مؤثر است. درست است که ما همیشه سعی داریم برای ممیزی و ارزیابی شدن، آماده باشیم اما مواردی پیش می‌آید که آن‌قدر شرایط تولید، سخت و پُرچالش می‌شود که ما روزهای زیادی فقط تلاش می‌کنیم تا آن اتفاق خاص پیش آمده بگذرد و حل بشود و گاهی نمی‌توان بسیاری از برنامه‌های از قبل تعیین شده را انجام داد. خیلی از کارهای مستنداتی و مدارک مستند ما ممکن است به موقع، تهیه نشوند و ما پیش از ممیزی، روزهای خیلی سختی را می‌گذرانیم و تقریباً هر سال برای من پیش آمده که مجبور شده‌ام شب‌های مختلفی را در کارخانه بمانم تا کار، پیش برود و تمام شود چون مثلاً کار من در ساعت یک یا دو بامداد تمام می‌شده و ترجیح می‌داده‌ام به خانه نروم و صبح، دوباره سر کارم برگردم. اما تمام این سختی‌ها با همراهی دوستان است که قابل عبور کردن می‌شود. وقتی یک تیم حامی و همراه داشته باشید، کارها آسان خواهند شد. من همکارانی را در سازمان دارم که علی‌رغم تمام مشکلاتی که دارند و با وجود داشتن مسئولیت خانواده و فرزند، بارها و بارها پیش آمده که به حمایت از مجموعه تا پاسی از شب، مانده‌اند و امور محوله را انجام داده‌اند و همکارانی دارم که بنا بر حجم کار خاصی تا دیروقت در کارخانه مانده‌اند و یا حتی به خانه رفته‌اند و در خانه کار کرده‌اند بدون توقع ریالی، منفعت مادی و یا انتظار اینکه جایی اعلام بشود که این دوستان دارند اضافه‌کاری می‌کنند. نه تنها در واحد تضمین کیفیت که در خیلی واحدهای دیگر هم، چنین مواردی وجود دارد. همان‌طور که پیش‌تر هم گفتم اینها زنجیره‌ای هستند که هرکدام از آنها اگر کم‌کاری کنند یا عقب بکشند، در آن‌صورت، مجموعه نمی‌تواند به جلو پیش برود.
تمام این شرایط سختی که پیش می‌آید در سایۀ تعامل مثبت و همکاری‌های خوب، آسان و قابل عبور خواهد شد ولی حتی انجام یک کار سبک و ساده هم در فضای نا امن، باعث تحمیل فشار روانی شدید حاصل از تعامل اجباری با افراد نامطلوب می‌شود.
تأثیر تحریم‌ها بر روند کار شما چگونه بوده؟
مفهوم تحریم در وهلۀ اول، این است که شما نمی‌توانید با بسیاری از شرکت‌های مطرح دنیا کار کنید، شما نمی‌توانید در طراحی ماشین‌آلات، ابزارها و ابزارهای دقیق لازم برای آن ماشین‌آلات را به راحتی از هرکمپانی تهیه کنید، مواد اولیۀ مورد نیاز به دلیل تحریم‌ها به سختی و با پیچیدگی‌های فراوان به دست شما می‌رسد، وقتی می‌خواهید یک ارزیاب بین‌المللی را انتخاب کنید تا شما را ارزیابی کند با مشکل مواجه می‌شوید، درحالیکه شما دارید به میزان زیادی هزینه می‌کنید و نفر ساعت زیادی را به‌کار می‌گیرید به دلیل تحریم نمی‌توانید با شرکت‌های معتبر ارزیاب و ارائه دهندۀ گواهینامۀ بین المللی مانند «BSI» یا «KIWA» کار کنید و به این ترتیب، بسیاری از انتخاب‌های شما محدود می‌شوند. این جنبه‌های منفی تحریم است اما همین جنبه‌های منفی تحریم، منجر به جنبه‌های مثبتی خواهند شد. یعنی شما مجبور می‌شوید به تلاش بیشتر و پیدا کردن راه حل. چراکه این محرز است که بیمار دیالیزی روی تخت است و به صافی دیالیز با کیفیت نیاز دارد و فرآیند تولید باید به جریان بیفتد. ما همکارانی را داشتیم که آنها را در ترکیه و آلمان دیدیم و شرکت‌هایی که با آنها کار می‌کردیم و می‌دیدیم که مدیریت بحران آنها با اختلاف زیاد در سطح خیلی پایین‌تری نسبت به ما قرار داشت چراکه هیچ‌کدام از آنها به بحران، عادت نداشتند. وقتی که ما به‌صورت روزانه با چالش‌ها و موانع گوناگون روبه‌رو می‌شویم، مجبور هستیم که در لحظه، حل‌شان کنیم و مجبوریم تلاش کنیم چراکه این صافی بالاخره باید تولید و به بازار، عرضه شود. از این‌رو مدام راهکار پیدا می‌کنیم و این‌جا است که محدودیت، خلاقیت را تشدید می‌کند و به این ترتیب از منظر دیگر، همین موارد را می‌توان از جنبه‌های مثبت تحریم برشمرد و اثر این همیشه آماده‌باش بودن است که باعث می‌شود شرکت مدی‌تک‌سیس، توان این را داشته باشد وقتی که در دو، سه سال گذشته، بنا به شرایط خاصِ کشور، مجبور شد تولید خود را به‌طور ناگهانی از سه میلیون قطعه به چهار میلیون برساند، این افزایش تولید را به بهترین نحو ممکن پیاده‌سازی و اجرا کند. قاعدتاً شرکتی که شرایط روتین و نرمالی دارد، اگر ناگهان مجبور شود که تولید خودش را در حدود ۲۵% افزایش دهد با شوک، روبه‌رو می‌شود و حتی ممکن است متوقف شود. اما شرکتی مثل مدی‌تک‌سیس، این مسئولیت را می‌پذیرد، برنامه‌ریزی می‌کند، ارائه می‌دهد و تلاش می‌کند که به نتیجه برسد چون این تعهد را پذیرفته که باید نیاز موجود را تأمین کند.
محصولات تولیدی کنسرسیوم دیالیز از نظر کیفی در قیاس با محصولات جهانی همتای خود در چه رده‌ای قرار دارند؟
اساس صافی دیالیز، هالوفایبر یا «فیبر توخالی» است که درحال حاضر از کارخانه‌های معتبر تولیدکنندۀ هالوفایبر در دنیا خریداری و وارد کشور می‌شود و مورد استفاده قرار می‌گیرد. تمام تلاش مجموعه در این راستا بوده که کیفیت این هالوفایبر در فرایند تولید، تغییری نکند و محصولی مطابق با استانداردهای روز دنیا تولید و به بازار عرضه شود.
در همین راستا، علی‌رغم تمام مشکلاتی که در زمینۀ استفاده از متدهای معتبر استریل در کشور وجود دارد، تلاش و تأکید تیم مدی‌تک‌سیس بر استفاده از معتبرترین روش‌ها بوده است به نحوی که از سال ۱۳۹۸ محصولات استریل شده به روش پرتودهی گاما در دامنۀ محصولات دارای گواهی CE قرار گرفت و با تلاش فراوان تیم مدی‌تک‌سیس، سرانجام در سال ۱۴۰۱ این محصولات پرتودهی شده به بازار، عرضه شد.
در بازخوردهایی که از بیماران و گروه درمانی استفاده‌کننده از محصولات مدی‌تک‌سیس، دریافت کرده‌ایم، همواره به این موضوع اشاره شده است که حال عمومی بیماران، پس از استفاده از صافی‌های شرکت مدی‌تک‌سیس، بهتر است. خوشبختانه وقتی این بازخوردهای خوب را از مراکز و بیماران دیالیزی می‌گیریم، پی می‌بریم که صافی‌های تولیدی ما از کیفیت خوبی برخوردارند. ضمن اینکه پایش‌هایی که ما بنا به الزامات خودمان و از طریق شاخص‌ها و گزارش‌های خودمان انجام می‌دهیم و نیز داده‌هایی که به صورت مستقیم از مراکز، جمع‌آوری می‌کنیم خوشبختانه نه‌تنها با شاخص‌های جهانی، فاصله‌ای ندارند بلکه در خیلی از موارد، ما جلوتر هم هستیم و در بسیاری شاخص‌ها نیز هم‌رده هستیم و در برخی موارد هم به دلایل مختلف، فاصله داریم و پایین‌تریم.
برای مثال، وقتی ما دلیل اُفت یکی از شاخص‌ها را در مراکزمان بررسی کردیم، متوجه شدیم دلیل افت این شاخص خاص، مربوط به مدت زمانی است که در آن، اکثر بیماران، تغذیه‌ای با سطح پروتئین پایین و ناکافی داشته‌اند و این نمونه‌ای از تأثیر شرایط محیطی بر نتیجۀ فرآیند دیالیز است. اما اگر مشخصاً بگوییم، صافی دیالیز تولیدی شرکت مدی‌تک‌سیس، جزو بهترین صافی‌ها است، اغراق نکرده‌ایم.
از دیگر نقاط قوت عملکرد شرکت مدی‌تک‌سیس، فراهم کردن شرایط توزیع یکنواخت و عادلانۀ صافی دیالیز در سراسر ایران و در کلیۀ شهرها و استان‌های کشور به میزان لازم و مورد نیاز است. فرقی ندارد که بیمار در کجای کشور باشد، همان صافی که در مراکز دیالیز تهران و شهرهای بزرگ هست در کوت‌عبدالله اهواز، در بیمارستان قشم و در مرکز دیالیز زاهدان هم استفاده می‌شود. به مدد مدیریت کارآمد مجموعۀ کنسرسیوم دیالیز ایران، دسترسی بیمار دیالیزی به صافی دیالیز شرکت مدی‌تک‌سیس، همواره در هر کجا و هر شرایطی، فراهم و امکان‌پذیر است. حتی اگر منطقه‌ای جزو مناطق محروم هم محسوب شود یا بیمارستانی در زمرۀ بیمارستان‌های درجه یک کشور هم نباشد به دلیل توزیع مناسب، باز به همان میزان و کیفیتی که مراکز ما در تهران و در بیمارستان‌های عالی به صافی‌های تولیدی ما دسترسی دارند به صافی دیالیز، دسترسی خواهد داشت.
و سخن آخر؟
در یک مجموعه، حتی اگر تمام تیم‌ها و اعضای آن هم به بهترین نحو کار کنند تا زمانی که مدیریت کل مجموعه، اعتقادی به ترقی و پیشرفت و موفقیت نداشته باشد، هیچ اتفاق خوبی به وقوع نمی‌پیوندد. اگر جناب آقای دکتر حاجی‌پور، جناب آقای دکتر مرتضوی، جناب آقای مهندس میاندشتی و دیگر بزرگان و مدیران ارشد این مجموعه، اعتقادی به کار صحیح و درست نداشته باشند، نه کسی می‌تواند در این مجموعه کار درستی انجام دهد و نه محصول باکیفیت و مناسبی تولید خواهد شد. تلاش و حمایت همۀ این مدیران ارشد و به‌ویژه کسی که من به شخصه از ایشان بسیار آموخته‌ام یعنی سرکار خانم عظیمی که اولین مدیر من در مجموعه نیز بودند، جای سپاسگزاری دارد. در واقع رویکرد درست این عزیزان است که موجب خوب کار کردن نیروها و ثمردهی بهینۀ این مجموعه می‌شود و من دوست دارم در این‌جا از همۀ این عزیزان، تشکر ویژه داشته باشم.
