مصاحبه با آقای میلاد دوستدار، اُپراتور خط تولید صافی دیالیز
سلام، ممنون از اینکه وقت خود را در اختیار ماهنامۀ دیالیز قرار دادید. لطفاً خودتان را معرفی کنید.
با سلام، میلاد دوستدار هستم.
چه مدت هست که به‌عنوان اپراتور تولیدکنندۀ صافی دیالیز، مشغول به کار هستید؟
در حال حاضر، ۱۲ سال است که در واحد تولید صافی دیالیز مشغول به کارم.
چطور شد که به این شغل، روی آوردید؟
بعد از اتمام دورۀ خدمت به اصرار خانواده و معرفی یک دوست خانوادگی با شرکت «مدی‌تک‌سیس» آشنا شدم و برای کار به این شرکت آمدم. بعد از کامل کردن برگۀ استخدام و مصاحبه با مدیران، دعوت به کار شدم.
می‌دانیم که شما در شرکت «مدی‌تک‌سیس» در خط تولید صافی دیالیز، مشغول به کار هستید. لطفاً درمورد این محصول و نحوۀ استفاده از آن توضیح دهید.
بعد از اینکه در شرکت «مدی‌تک‌سیس» و سالن تولید صافی، مشغول به کار شدم با حساسیت‌های این شغل و سختی‌هایش آشنا شدم اما تا به‌حال از نزدیک یعنی در بیمارستان و در قسمت دیالیز برای دیدن روش استفادۀ صافی برای بیماران دیالیزی، حضور نداشته‌ام. ولی به‌صورت تئوری با مراحل و نکات دیالیز و مشکلات بیماران دیالیزی عزیز آشنایی دارم و به همین دلیل، من و تمامی همکاران محترم در واحد تولید صافی، سعی و تلاش در جهت بهبود کیفیت این محصول داریم.
لطفاً توضیح بدهید که چند ساعت و چطور کار می‌کنید؟
روش کار در سالن تولید به‌‌صورتی هست که واقعاً خسته‌کننده و اذیت‌کننده است ولی با تمامی این مشکلات، همه، سعی در تولید یک محصول با کیفیت برای بهتر شدن حال بیماران دیالیزی داریم. ما در سالن تولید با ۱۲ ساعت، کار در دو شیفت شب و روز به‌صورت چرخشی (یک هفته، شب و یک هفته، روز) کار می‌کنیم و با لباس‌های مخصوص، کلاه و ماسک در سالن کاملاً بسته و در یک محیط ایزوله با ضدعفونی کامل سطوح، لباس‌ها، دست‌ها و دستگاه‌ها، تولید این محصول، انجام می‌گیرد. کار در سالن تولید، هم از لحاظ جسمی و هم از لحاظ روحی، بسیار خسته‌کننده و طاقت‌فرساست، به‌خصوص در شیفت شب‌کار. باید در تمام طول کار به‌صورت تمام وقت، حواسمان کاملاً به کاری که انجام می‌دهیم باشد. این شغل با تمام مشاغل دیگری که عزیزان تصور کنند، فرق دارد و از حساسیت خاصی برخوردار است. این حساسیت بالا فقط و فقط به‌خاطر این است که این محصول تولیدی با خون بیمارانی در ارتباط است که علاوه بر اینکه به علت از کار افتادگی کلیه، رنج می‌برند، دچار کم‌خونی و مشکلات دیگر نیز هستند.
چه شد که با وجود این سختی‌ها در این شغل ماندید؟
دلیل ماندن من در این شغل، اول، به‌خاطر پیشرفت در زندگی شخصی و امرار معاش است و دلیل دیگرم هم داشتن شغلی خاص است که مخاطبان خاص خودش را دارد و از طرفی، کلاس کاری که در این شغل هست، من را پایبند به این کار کرده است. ضمن اینکه در این شغل با دوستان زیادی از تمامی قومیت‌ها آشنا شدم که باعث افتخار من است.
خاطرۀ تلخ و شیرینی در مدت کار دارید؟
من در این کار، خاطرات خوشی دارم. یکی از آن خاطرات، جشن‌های آخر سال است که به صورت ۳ سال پیاپی انجام گرفت. در این سه سال، من به‌عنوان نیروی برتر، انتخاب شدم و جشنی بود که خستگی سالِ ما را به‌در می‌کرد و ما را مشتاق برای سال کاری جدیدی که پیش رو داشتیم، راهی تعطیلات عید نوروز می‌کرد. خاطرۀ بد، درگذشت یکی از همکاران بود که واقعاً ما را ناراحت کرد.
اگر این شغل را انتخاب نمی‌کردید، دوست داشتید چه کاری می‌کردید؟
من بیشتر به کار کشاورزی در استان و شهر و روستای محل زندگی خودم علاقه داشتم ولی به اصرار پدرم که خودش بازنشستۀ شرکتی هست با کار شرکتی و این شرکت آشنا شدم و چون خانواده، کار کشاورزی را شغلی با درآمد ثابت نمی‌دانستند، مشغول به کار در شرکت شدم و از سال ۸۹ تا الان در شرکت «مدی‌تک‌سیس» مشغول به کار و کسب تجربه چه در زندگی شخصی و چه در زندگی کاری هستم.
اگر صحبتی با همکاران یا مددجویان دیالیز دارید، بفرمایید.
اینکه شما و همکاران گرامی، من را به‌عنوان یک عضو از بدنۀ کنسرسیوم دیالیز برای مصاحبه با ماهنامۀ دیالیز، انتخاب کردید واقعاً باعث افتخار است. با آرزوی شفای تمامی بیماران با شما خداحافظی می‌کنم.
