آلبومین نوعی پروتئین است که به طور معمول در خون، یافت می‌شود. بدن شما به پروتئین نیاز دارد. پروتئین، مادۀ مغذی مهمی است که به عضله سازی، ترمیم بافت و مبارزه با عفونت، کمک می‌کند. اما باید در خون شما باشد نه درادرار. هنگامی که شما آلبومین (پروتئین) در ادرار خود دارید، به آن «آلبومینوری» یا «پروتئینوری» می‌گویند.
چگونه بفهمم که در ادرارم پروتئین وجود دارد؟
می توانید یک آزمایش سادۀ ادرار انجام دهید. از شما خواسته می‌شود که در یک ظرف تمیز به نام «ظرف نمونه گیری» ادرار کنید. فقط مقدار کمی از ادرار شما برای انجام آزمایش، مورد نیاز است. مقداری از ادرار، بلافاصله با یک نوار اندازه گیری – یک نوار پلاستیکی نازک که در ادرار قرار می‌گیرد – آزمایش می‌شود. بقیه، زیر میکروسکوپ بررسی می‌شود و به آزمایشگاه فرستاده شده و در آن‌جا آزمایشی به نام ACR (نسبت آلبومین به کراتینین) انجام می‌شود. ACR نشان می‌دهد که آیا آلبومین در ادرار شما وجود دارد یا خیر. مقدار طبیعی آلبومین در ادرار شما باید کمتر از۳۰ گرم درلیتر باشد. مقدار بالاتر از۳۰ گرم درلیتر ممکن است به معنای ابتلاء به بیماری کلیوی باشد، حتی اگر عدد GFR شما بالای ۶۰ باشد.
وجود آلبومین (پروتئین) در ادرار، چه اشکالی دارد؟
یکی از وظایف اصلی کلیه‌ها فیلتر‌کردن خون است. کلیه‌های شما چیزهای مهمی مانند پروتئین را در خون شما نگه می‌دارند. آنها همچنین چیزهایی را که بدن شما به آن نیاز ندارد، مانند مواد زائد و آب اضافی را حذف می‌کنند.
اگر کلیه‌ها سالم باشند، باید پروتئین بسیار کمی در ادرار خود داشته باشید یا حتی هیچ پروتئینی در ادرار شما نباشد. اما اگر کلیه‌های شما آسیب ببینند، پروتئین، می‌تواند از کلیه‌ها به ادرار شما نَشت کند.
اگر آلبومینوری دارم به این معنی است که بیماری کلیوی دارم؟
ممکن است نشانۀ اولیۀ بیماری کلیوی باشد، اما پزشک، مجدداً شما را معاینه می‌کند تا مطمئن شود آلبومینوری، ناشی از چیز دیگری مانند ننوشیدن آب کافی نباشد. اگر پزشک، مشکوک به بیماری کلیوی باشد، آزمایش آلبومین، تکرار می‌شود. سه نتیجۀ مثبت در طول سه ماه یا بیشتر، نشانۀ بیماری کلیوی است.
همچنین دستور انجام یک آزمایش خون ساده برای تخمین GFR به شما داده خواهد شد. GFR، مخفف نرخ فیلتراسیون گلومرولی است. عدد GFR شما کمک می‌کند تا مشخص شود که کلیه‌ها چقدر خوب کار می‌کنند.
همچنین ممکن است به شما دستور انجام موارد زیر داده شود:
- تست‌های تصویربرداری (سونوگرافی یا سی تی اسکن) که با این کار، تصویری از کلیه‌ها و مجاری ادراری شما به‌دست می‌آید. این می‌تواند نشان دهد که آیا کلیۀ شما سنگ کلیه یا سایر مشکلات را دارد یا نه.
- بیوپسی کلیه که می‌تواند کمک کند تا بفهمید چه چیزی باعث بیماری کلیوی شما شده است و چه میزان آسیب به کلیه‌ها وارد شده است.
هر چند وقت یک‌بار، نیاز به آزمایش آلبومینوری (پروتئینوری) دارم؟
افرادی که در معرض خطر ابتلا به بیماری کلیوی هستند باید این آزمایش را به عنوان بخشی از معاینات روتین، توسط یک ارائه‌دهندۀ مراقبت‌های بهداشتی، انجام دهند. کسانی که در معرض خطر هستند عبارتند از:
- افراد مبتلا به دیابت؛
- افراد مبتلا به فشار‌خون بالا؛
- افرادی که سابقۀ خانوادگی نارسایی کلیه دارند؛
- افرادی که ۶۵ سال یا بیشتر دارند؛
- گروه‌های قومی خاص از جمله آفریقایی‌ها، آمریکایی‌ها، اسپانیایی‌ها، آسیایی‌ها، سرخپوستان آمریکایی.
اگر آلبومینوری دارم، آیا نیاز به درمان دارم؟
اگر بیماری کلیوی تأیید شود، ارائه‌دهندۀ مراقبت‌های بهداشتی شما، یک برنامۀ درمانی، ایجاد می‌کند. همچنین، ممکن است از شما خواسته شود که به یک پزشک متخصص کلیه «نفرولوژیست» مراجعه کنید. درمان شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- داروها؛
- تغییرات در رژیم غذایی شما؛
تغییرات سبک زندگی مانند کاهش وزن اضافی، ورزش و ترک سیگار
