دیالیز صفاقی نوعی از درمان دیالیز برای افراد مبتلا به نارسایی کلیوی است که در منزل ارائه می‌شود. بیماران نیاز دارند محلول‌های دیالیز پریتونئال برای انجام دیالیز را با وارد کردن محلول در شکم‌شان استفاده کنند. دیالیز پریتونئال از لایه پوششی شکم با نام «غشاء پریتونئال» به عنوان یک فیلتر استفاده می‌کند که از طریق آن مواد سمی و مایعات از بدن خارج می‌شوند. طول عمر دیالیز پریتونئال می‌تواند در اثر آسیب غشای پریتونئال محدود شود که تا حدودی ناشی از محلول‌های دیالیز پریتونئال «غیر-دوستانه» از نظر بیولوژیکی است که اسیدی و حاوی سطوح بالایی از گلوکز و محصولات حاصل از شکست گلوکز هستند. برای غلبه بر این موانع، محلول‌های دیالیز پریتونئال زیست‌سازگار (مثلا با PH خنثی و سطح پائینی از محصولات شکست گلوکز یا با یک جایگزین گلوکز مانند ایکودکسترین (icodextrin)) با هدف فراهم کردن مزایایی برای بیمار تولید شده‌اند.

ما مروری را بر منابع برای بررسی مزایا و آسیب‌های ناشی از استفاده از محلول‌های دیالیز پریتونئال زیست‌سازگار انجام دادیم.

یافته‌ها

ما ۴۲ مطالعه (۳۲۶۲ شرکت‌کننده) را شناسایی کردیم که اثرات این محلول‌ها را بر پیامدهای بیمار بررسی کردند. هنگامی‌که با محلول‌های دیالیز مرسوم مقایسه شدند، دریافتیم که محلول‌های دیالیز پریتونئال با PH خنثی و سطح پائین محصولات شکست گلوکز، منجر به حفظ بهتر عملکرد کلیه خود بیمار از جمله برون‌ده ادراری می‌شود. بیمارانی که محلول‌های دیالیز پریتونئال بدون گلوکز (ایکودکسترین) را دریافت کردند، حذف مایع بیش‌تری را با دیالیز به دست آوردند و ۷۰% کمتر احتمال داشت که دچار اپیزودهای کنترل‌نشده ناشی از اضافه‌بار مایع شوند. هیچ آسیب قابل‌توجهی با هیچ کدام از محلول‌های دیالیز پریتونئال زیست‌سازگار شناسایی نشد. بسیاری از مطالعات به دلیل حجم نمونه کوچک، مدت‌زمان پی‌گیری کوتاه‌مدت، کیفیت روش‌شناسی کمتر از حد مطلوب، و گزارش‌دهی متناقض پیامدها، محدود بودند. در نتیجه، اثرات محلول‌های دیالیز پریتونئال زیست‌سازگار بر طول زمانی که بیمار قادر به ماندن روی دیالیز باشد یا زنده بماند، نامشخص است.

نتیجه‌گیری‌ها

در مقایسه با بیماران تحت دیالیز پریتونئال که با محلول‌های دیالیز مرسوم درمان شدند، بیمارانی که با محلول‌های زیست‌سازگار درمان می‌شوند با مزایای مهمی از جمله حفظ بهتر عملکرد کلیه خود و حجم ادرار با محلول‌های دیالیز پریتونئال با PH خنثی و سطح پائین محصولات شکست گلوکز روبه‌رو خواهند شد و پیشگیری موثرتری از اضافه‌بار مایع ناشی از حذف بیشتر مایع مرتبط با دیالیز با ایکودکسترین خواهند داشت. مشخص نیست این مزایا به بیماران کمک می‌کنند که مدت طولانی‌تری روی دیالیز پریتونئال بمانند یا بیش‌تر زندگی کنند یا خیر، و انجام مطالعات بیش‌تری مورد نیاز است.

جمع بندی

محلول‌های PD با pH خنثی، GDP پائین، RRF، حفظ حجم ادرار را با قطعیت بالا بهبود می‌بخشند. این اثرات ممکن است مربوط به افزایش انتقال محلول پریتونئال و کاهش اولترافیلتراسیون پریتونئال باشد، اگرچه شواهد برای این پیامدها، به دلیل ناهمگونی قابل‌توجه و کیفیت کمتر از مطلوب روش‌شناسی، قطعیت پائینی دارند. تجویز ایکودکسترین اولترافیلتراسیون پریتونئال را افزایش داده و اضافه‌بار کنترل‌نشده مایع را با قطعیت متوسط کاهش می‌دهد. اثرات محلول‌های PD با pH خنثی، GDP پائین یا ایکودکسترین بر پریتونیت، بقای تکنیک و بقای بیمار هم‌چنان نامشخص هستند و به انجام RCT بیش‌تر با کیفیت بالا و با قدرت کافی نیاز دارند.