دنیاگیری ویروس جدید کرونا (کووید-۱۹) ـ که همچنان کشورها را در می‌نوردد و انسان مغرور به دانسته‌ها و اندوخته‌های اندک خود را به زانو در آورده است، در کنار تمامی لطمات و مصائبی که به جوامع وارد کرد، ما را متوجه نعمات و الطافی الهی نمود که کم کم به دست فراموشی سپرده بودیم.
نعمت‌های بزرگی چون زندگی و سلامتی که در پس زنگار روزمرگی از خاطرمان رفته بودند و شکرشان را به جای نمی‌آوردیم، بار دیگر و در سایۀ شوم همه گیری کووید-۱۹ به یادمان آمد. و فهمیدیم بسیاری از اعمال و کردار به ظاهر کوچک و خرد، در واقع نعمت‌ها و الطاف خداوند بزرگ هستند؛ حال که نمی‌توانیم عزیزانمان را در آغوش بکشیم، به دید و بازدید اقوام و دوستان برویم، و حتا از فشردن دست یکدیگر به معنی تداوم دوستی و همبستگی محروم هستیم، متوجه می‌شویم که هر کدام از این امور عادی و به ظاهر ساده، همانند نفس کشیدن، عنایت و رخصتی بوده است از جانب خداوند عز و جل بر ما بندگانش.
از دست و زبان که بر آید
کز عهدۀ شُکرش به در آید؟
باری، در عصر جدال با ویروس جدید کرونا و در شرایطی که دنیاگیری بیماری ناشی از این ویروس تمام کشورها را دچار کرده است، با دیگر مردم جهان به ویژه مردم قدردان ایران، متوجه رشادت‌ها و از خودگذشتگی‌های گروه خدمات سلامت و به ویژه پرستاران شده اند. از ابتدای همه‌گیری ویروس جدید کرونا، پرستاران و پزشکان به عنوان رزمندگان سلامت در خط مقدم مقابله با این بیماری قرار گرفته اند و با اینکه خودشان از امکانات محافظتی کافی برخوردار نبودند به درمان و تیمار بیماران دچار شده به این بیماری پرداختند؛ حتا تعدادی از این عزیزان نیز قهرمانانه در این راه از سلامتی و جان خود گذشتند.
امسال ۲۳ اردیبهشت (۱۲ می) روز جهانی پرستار بود و بی‌شک در این شرایط نیازی نیست که ایثار و جانفشانی این عزیزان توصیف شود، زیرا تمامی مردم به عینه شاهد تلاش و کوشش بی وقفه و شبانه‌روزی پرستاران در مقابله با ویروس جدید کرونا هستند.
چون همیشه و هر سال، به تمامی پرستاران گرامی، این فرشتگان زمینی، احسنت و خسته نباشید می‌گوییم و امیدواریم سیاستگذاران و مسوولان نظام سلامت کشور، در راه بر طرف کردن مشکلات و پاسخ به نیازهای به حق این قشر ایثارگر، از هیچ کوششی دریغ نکنند.
