تکنولوژی مواد جاذب در درمان‏های اکستراکورپورال: مفاهیم اساسی و کاربرد بالینی (قسمت دوم)

  • تیر ۱۳۹۹
  • دیدگاه غیر فعال شده است

به دلیل اینکه خون یک مایع غیر نیوتونی است، آنالیز دقیق توزیع جریان در شرایط مختلف جریان و ویسکوزیته باید در نظر گرفته شود. توزیع جریان در بستر دانه‏ها به صورت تئوریک با استفاده از معادلات فیزیک – شیمی ‏و شبیه سازی انتقال، مدل سازی می‏شود. ساختار بسته‏ای(packed) معمولاً پیچیده بوده و در نتیجه الگوی جریان نیز پیچیده است. مسیرهای پرپیچ‏و‏خمی ‏در فضای بینابینی بستر ذرات جاذب وجود دارد که از کانال‏هایی با قطرهای متفاوت تشکیل شده است (inter-particle porosity). بستر ذرات جاذب می‏تواند یک باندل مویرگی را شبیه سازی کند. در بسترهای با فشردگی خوب با مسیرهای پیچ‏دار داخل ذره‏ای نسبتاً ثابت، تغییرات سرعت جریان در بین هر کانالی نسبتاً کوچک است. به هر حال، اگر فشردگی (packed) همگن و یکنواخت نباشد، کانال‏ها با اندازه‏های متفاوت منجر به تغییرات معنی داری از سرعت محلول و رکود خون به دنبال مقاومت زیاد در کانال‏هایی با قطر کوچک و در نتیجه ایجاد لخته می‏شوند. در مقابل کانال‏هایی با قطر زیاد به دلیل مقاومت کم به جریان باعث وقوع پدیدۀ ناخواسته preferential flow channeling یا کانالیزه شدن ترجیحی به علت جریان شده که این امر باعث کاهش استفاده بهینه از پتانسیل ذرات جاذب، کاهش جذب و اشباع سریع ذرات جاذب در واحد می‏شود.

انتقال بینابینی ذره (intra-phase) به صورت انتقال همرفتی مواد از میان ساختار جاذب به دنبال جریان مایع به درون فضای ذرات جاذب است. کیفیت این انتقال نیز به دانسیته بسته، شیب فشار و ضریب نفوذپذیری ذره بستگی دارد.

مکانیسم‏های فیزیکی شیمیایی تنظیم سطح جذب چندگانه هستند. هنگامی‏که مولکول به سطح جاذب می‏رسد، مکانیسم‏های شیمیایی و فیزیکی متفاوتی را شامل می‏شود:

۱- نیروهای واندروالسی به وسیلۀ تعامل بین الکترون‏های یک مولکول و هستۀ مولکول‏های دیگر ایجاد می‏شود. این‏ها ضعیف و به طور کلی قابل برگشت هستند.

۲- پیوندهای یونی ایجاد شده توسط جاذبۀ الکترواستاتیکی بین یون‏های دارای بار مثبت و بار منفی. این‏ها نمونه‏ای از رزین‏های تبادل یونی هستند.

۳- پیوندهای آب گریز که نشان دهندۀ پیوندهای قوی ناشی از گرایش آب گریز جاذب و مولکول‏های مواد ایجاد می‏شود.

تصویر ۶- مکانیسم های بایندینگ

 

تکنیک‏های رایجی که از سیستم جذب برای تصفیۀ خون استفاده می‏کنند:

Hemoperfusion (هموپرفیوژن)

تکنیکی است که مادۀ جاذب در یک سیستم خارج بدنی در تماس مستقیم با خون قرار می‏گیرد. HP سیستم ساده‏تری نسبت به همودیالیز است ولی به دلیل تماس مستقیم خون با مادۀ جاذب نسبت به همودیالیز نیاز به زیست سازگاری بیشتر و آنتی کواگولاسیون کافی دارد.

 

تصویر ۷- هموپرفیوژن

 

بیماری‏هایی که در ارتباط با تجمع توکسین‏ها هستند اغلب دارای مکانیسم پیچیده‏ای هستند. این توکسین‏ها مولکول‏هایی هستند با وزن مولکولی متفاوت از کوچک، متوسط و بزرگ:

۱- توکسین‏های کوچک با وزن مولکولی کمتر از ۵۰۰ دالتون

۲- توکسین‏های متوسط با وزن مولکولی ۰۰۰⸴۱۰-۵۰۰ دالتون

۳- توکسین‏های بزرگ با وزن مولکولی بیشتر از ۰۰۰⸴۱۰ دالتون.

همودیالیز قادر به برداشتن مولکول‏هایی با وزن مولکولی کمتر از ۰۰۰⸴۵ دالتون، روش‏های بر پایۀ جریان همرفت و جذب قادر به برداشت توکسین‏هایی با وزن بیشتر از ۰۰۰⸴۵۰ دالتون و پلاسمافرزیس قادر به برداشت سمومی ‏تا ۰۰۰⸴۰۰۰⸴۱ دالتون است. برای مثال متابولیت‏های مرتبط با اورمی‏ مانند کراتینین و اوره شامل ترکیبات محلول در آب و با وزن مولکولی کم هستند. توکسین‏های با وزن مولکولی متوسط مانند parathion, β۲-microglobulin و توکسین‏های باند با آلبومین مانند بیلی روبین وp-crassly-sulfate. این‏ها مولکول‏های کوچکی هستند اما عمدتا غیر کووالانسی در پلاسما به آلبومین (۶۶ کیلو دالتون) محدود می‏شوند. جاذب‎های چند منظوره از نظر پزشکی دارای اهمیت بیشتری هستند، زیرا می‏توانند همزمان با استفاده از یک درمان کوتاه مدت سموم مختلف سرم با وزن‏های مولکولی مختلف را حذف کنند. اما در عمل محصولات موجود دارای روزنه‏هایی هستند که محدودۀ خاصی از مولکول‏ها را برداشت می‏کنند.

سه روش برای حذف توکسین‏ها توسط مواد جاذب وجود دارد:

  • جذب‏کننده‏های متعارف کربن فعال (شارکول)
  • رزین‏های تبادل‏کنندۀ یون
  • رزین‏های تبادل‏کنندۀ غیر یونی با منافذ بزرگ Macro porous
  • برای برداشت توکسین‏های دارای وزن مولکولی پایین شارکول فعال و بعضی از رزین‏های جاذب hyper-crosslinked به‏خوبی مناسب هستند و با داشتن تعداد زیادی میکروپوروس با سطح مخصوص بالا، برای جذب مولکول‏های کوچک مناسب هستند. به دلیل اینکه سایز روزنه‏ها کمتر از ۲ نانومتر است در برداشت مولکول‏های متوسط و بزرگ مانند سیتوکین‏ها و بتادو میکروگلبولین‏ها محدودیت دارند. در این مورد باید از کارتریج‏هایی با مکانیسم غربالی و سایز روزنه‏های بالاتر استفاده شود. با این حال، یک مشکل برای کاهش جذب غیر اختصاصی پروتئین‏های پلاسما، به عنوان مثال آلبومین وجود دارد. در مورد برداشت توکسین‏های باند با آلبومین، رزین‏های مبادله کنندۀ یونی مانند جاذب‏های بیلی روبین باید استفاده شود که در این نوع از کارتریج‏ها ممکن است جاذب‏های دارای بار الکتریکی مثبت باعث برداشت بعضی از فاکتورهای انعقادی جریان خون شده و موجب اختلالات انعقادی شوند. MARS یا molecular adsorbent recirculating system در نارسایی کبدی مورد استفاده قرار می‏گیرد. این روش از ۲۰٪ آلبومین استفاده می‏کند که بطور مداوم در دو ستون در حال گردش است، یکی محتوی شارکول و دیگری مبدل آنیون برای حذف موثر سموم با وزن مولکولی مختلف، به ویژه آن‏هایی که به آلبومین وصل می‏شوند.

شارکول یا زغال فعال ظرفیت جذب بالایی مخصوصاً برای مواد محلول در آب و وزن مولکولی کم دارد. تماس مستقیم خون با شارکول بدون لایۀ زیست سازگار توصیه نمی‏شود. در مقابل یک لایۀ پوششی، به صورت قابل توجهی ممکن است ظرفیت جذبی را به دلیل تاثیر size exclusion  محدود کند.

به منظور افزایش انتخاب یک جاذب برای یک توکسین با وزن مولکولی خاص، محققان اغلب اندازۀ منافذ جاذب‏ها را تنظیم می‏کنند تا بتوان در یک محدودۀ باریک متمرکز شود. با این‏حال، یک جاذب با طیف باریک اغلب تنها برای یک ماده خاص با وزن ثابت مولکولی کارآمد است، اما حذف سموم با وزن مولکولی مختلف به طور همزمان با راندمان بالا در یک درمان کوتاه میسر نیست. اخیراً پلیمرهای سنتتیک ظرفیت قابل توجه جذب را برای مصارف بالینی ایجاد کرده‏اند. روزنه‏های روی سطوح گرانولار تا حدی بزرگ شده‏اند که size exclusion مسالۀ کم اهمیتی شده است. به دنبال پیشرفت‏های اخیر، امروزه واحدهای جذب برای HP به صورت مستقیم قابل دسترس شده‏اند و تاثیر آن در برداشت سموم، بیلی روبین، سیتوکین‏ها و حتی اندوتوکسین‏ها ثابت شده است.

Coupled Plasma Filtration-Adsorption

در این روش تصفیه خون ابتدا پلاسما توسط فیلتر جدا کنندۀ پلاسما از خون کامل جدا می‏شود و در تماس با جاذب قرار می‏گیرد. بعد از واحد جذب پلاسما به مسیر گردش خون برگشته و به صورت خون کامل تحت هموفیلتریشن یا همودیالیز قرار می‏گیرد. امروزه به منظور سهولت کاربرد کیت‏های یکبار مصرف آماده استفاده می‏شود. هدف از روش CPFA تلاش برای برداشت کافی مولکول‏های عموما آبگریز است که زیاد توسط هموفیلتریشن یا همودیالیز برداشته نمی‏شوند. مزیت این روش عدم تماس سلول‏های خون با مواد جاذب است و از پلاسما به صورت همزمان و غیرانتخابی واسطه‏های مرتبط با سپسیس بدون نیاز به پلاسمای اهدایی برداشت می‏شود. استفادۀ گسترده از این تکنیک در بیماران مبتلا به سپسیس موجب بهبودی علایم حیاتی و تعدیل فعالیت سیستم ایمنی شده است.

تصویر ۸- فیلتراسیون پلاسما

 

مراجع

  • William R. Clark. Fiorenza Ferrari. Gaetano La Manna. Claudio Ronco.Extracorporeal Sorbent Technologies: Basic Concepts and Clinical Application. Contrib Nephrol. Basel, Karger, 2017, vol 190, pp 43–۵۷
  • Jian Chen. High performance of a unique mesoporous polystyrene-based adsorbent for blood purification. Regenerative Biomaterials, 2016, 1–۷٫
  • Yajie Li. Design, Fabrication and Application of Polymeric Porous Media. ParisTech. 2018.
  • Johannes Carolus Jansen, Elisa Esposito, Alessio Fuoco, Mariolino Carta. Microporous Organic Polymers: Synthesis,Characterization, and Applications. Polymers 2019, 11, 844

 

 

نویسنده

قبلی «
بعدی »