۲۴ خرداد ماه روز جهانی اهدای خون نام گرفته است. اهدای خون از مهم‌ترین کارهای عام المنفعه است که در یک جامعه می‌تواند انجام شود. بسیاری از افراد سالم اجتماع به یاری درمان بیماران نیازمند تحت عمل‌های جراحی، تصادفات جاده‌ای، تالاسمی، هموفیلی و سرطانی می‌شتابند.
شکل اهدای خون از سال‌های قبل پیشرفت زیادی داشته است و خون اهدایی تحت آزمایش‌های زیادی قرار می‌گیرد. در ضمن با انجام پالایش‌ها و تجزیه‌هایی، اجزای خونی متنوعی در اختیار بیماران قرار گرفته است. بنابراین بسیاری از بیماران می‌توانند پلاکت یا پلاسما یا گلبول قرمز دریافت کنند. کیسه‌های انتقال خون نیز تنوع بیشتری پیدا کرده است و با شرایط مطمئن‌تری می‌تواند اجزای خونی مورد نظر را با ملاحظات بهداشتی و استاندارد‌های بالاتر به بانک‌های خون و سپس بیماران برساند.
کشور پرجمعیت و پهناور ایران به بانک خونی کاملی نیاز دارد. علاوه بر موارد عادی و معمول احتمال بروز فجایع طبیعی در سطح کشور بالاست و همینطور احتمال بروز جنگ و درگیری‌های مختلف در مرزهای کشور وجود داشته و دارد. این مسایل باعث می‌شود که بخواهیم همواره ذخیره‌ای قوی در بانک‌های خونی داشته باشیم تا بتوانیم در بحران‌ها نیز سربلند و موثر به عملیات امداد بپردازیم. خوشبختانه کشور ایران زیر نظر جمعیت هلال احمر دارای سازمانی بزرگ به نام سازمان انتقال خون است که به شکل متمرکز عملیات اهدا و ذخیره و توزیع خون را با ایجاد پایگاه‌هایی در سراسر کشور مدیریت می‌کند و در راه استانداردسازی این فرآیند تلاش می‌کند. چنین سازمانی در منطقه منحصر به فرد است. همینطور شرکت‌های داخلی اکنون با به وجود آوردن دانش فنی توانسته‌اند بسیاری از نیاز‌های سازمان انتقال خون را برآورده سازند؛ که مثال آن در زمینۀ کیسه‌های خون است. شاید تا قبل از سال ۱۳۹۵ کسی باور نمی‌کرد چنین تولیدی در کشور امکان پذیر باشد اما اکنون ۳ شرکت توانایی تولید و تامین این کیسه‌ها را دارند. بنابراین ضربه‌پذیری کشور در بحران‌های بین‌المللی به شدت پایین آمده است.
اما همۀ تمهیدات فوق بدون اهدای خون کاملا بی‌فایده و بی‌اثر است. از زمان شروع پاندمی کووید ۱۹ میزان اهدا کم شده است. و اگرچه هنوز عده‌ای به این کار مهم و انسان دوستانه اقدام می‌کنند اما نیاز کشور بیش از این‌ها است. در ۳ ماهۀ اول امسال فقط ۵۰۰ هزار اهدا انجام شده است که برای نیل به ۵/۲ میلیون عدد سالانۀ معمول کشور باید تلاش بیشتری صورت پذیرد. یک راه حل این معضل، تبلیغات بیشتر و همینطور ایجاد بستر بهداشتی برای دوری از ابتلا به ویروس کرونا است. رعایت پروتکل‌ها و اعلام آن به اهدا کنندگان بالقوه از راه‌های اطمینان بخشی به اهدا کنندگان است. مشوق‌های دیگر مانند واکسیناسیون و کارت‌های مختلف تشویقی می‌توانند آحاد جامعه را که به فکر اهدای خون نبوده‌اند، نیز برای انجام این مهم متقاعد کند.
در پایان به عنوان عضو کوچکی از خانوادۀ درمانی کشور از خوانندگان عزیزی که شرایط اهدا را دارند درخواست داریم حتی بدون توجه به هر نوع مشوقی در این کار انسان دوستانه و خدا پسندانه شرکت کنند و به غنی‌سازی بیشتر بانک‌های خونی کشور معاونت ورزند.
