نشریۀ علمی انجمن نفرولوژی آمریکا در ابتدای این ماه، نتایج یک پژوهش علمی را منتشر کرد که نشان می‌دهد در یک بازۀ زمانی، حدود هشت سال (از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۵ میلادی) متوسط هزینه‌های پرداختی بیمۀ «مِدیکِر» برای افراد تحت درمان دیالیز صفاقی از افراد تحت درمان با دیالیز خونی (همودیالیز) کمتر بوده است.
«مدیکر»، بیمۀ سلامت دولت فدرال برای افراد بالای ۶۵ سال در آمریکا است و اهمیت این پژوهش نیز همین است که نمونه‌های شرکت‌داده شده در آن، همگی افراد بالای ۶۷ سال بوده‌اند. پژوهشگران، هزینه‌های پرداخت شده از طرف بیمۀ مدیکر را در ۸۳۰۵ فرد تحت درمان با دیالیز صفاقی با ۸۳۰۵ فرد تحت درمان با دیالیز خونی، مقایسه کرده و به این نتیجه رسیده‌اند که به‌طور متوسط، هزینه‌های درمان با دیالیز صفاقی، ۱۱ درصد از هزینه‌های درمان با دیالیز خونی، کمتر است.
اهمیت این پژوهش در تحلیل هزینه‌های انواع دیالیز در افراد مسن‌تر جامعه است. زیرا پیش از این مشخص شده بود که دیالیز صفاقی برای افراد جوان دچار مرحلۀ نهایی بیماری کلیوی (ESRD) گزینه‌ای مطلوب‌تر و به‌صرفه‌تر است. دیالیز صفاقی، آزادی عمل و تحرک بیشتری به فرد می‌دهد که موجب می‌شود حضور در مکان‌های مختلف برای تحصیل، کار و سفر میسرتر باشد. لیکن پژوهش جدید، نشان داد که از نظر اقتصادی حتی در افراد مسن‌تر جامعه نیز، دیالیز صفاقی، کم‌هزینه‌تر از دیالیز خونی است.
در دنیا، ۸۹ درصد از بیماران تحت دیالیز از دیالیز خونی و ۱۱ درصد از دیالیز صفاقی، استفاده می‌کنند. در ایران، آمار استفاده از دیالیز صفاقی، متناقض است ولی بالاترین مقدار ذکر شده، کمتر از ۲ درصد است. دقیقاً مشخص نیست که چرا نظام سلامت ایران برخلاف تورم موجود در دنیا، به دیالیز صفاقی به عنوان یک درمان مؤثر و کم‌هزینه‌تر در ESRD کم‌توجهی می‌کند، اما بی‌شک، معرفی این درمان به مددجویان و گسترش استفاده از آن در کشور، می‌تواند هم وضعیت مطلوب‌تری در کیفیت زندگی مددجویان دیالیز ایجاد کند و هم هزینه‌های همودیالیز را برای بیمه‌ها، کاهش دهد. ■
