متن کامل خبر را در اینجا بخوانید.
نتایج یک مطالعۀ جدید که درخصوص اوضاع و احوال جسمی و روانی بیماران کلیوی انجام شده است و شامل افراد مسن مبتلا به بیماری مزمن کلیوی پیشرفته بوده است، نشان می‌دهد کیفیت زندگی مرتبط با سلامت روانی و جسمی چنین افرادی تا سال قبل از شروع دیالیز معمولاً بدتر می‌شود، اما این کاهش، پس از شروع دیالیز به وضع تثبیت شده‌ای می‌رسد.
افراد مسن مبتلا به نارسایی کلیه، ممکن است در مقاطعی احساس کنند که بهبود سلامت روانی و جسمی‌شان، مهم‌تر از صِرف افزایش عمر در آنها است. بنابراین، اگرچه دیالیز می‌تواند به بیماران مسن‌تر کمک کند تا زندگی طولانی‌تری داشته باشند، تعیین اثرات آن بر بهبود سلامت روانی و جسمی آنها به همان اندازه، بااهمیت یا حتی مهم‌تر است.
محققانی از مرکز پزشکی دانشگاه لیدن هلند، داده‌های حاصل از مطالعه‌ای اروپایی، تحت عنوان EQUAL که به کیفیت زندگی، مربوط است را تجزیه و تحلیل کردند. این مطالعه، یک تحقیق چند مرکزی آینده‌نگر درحال انجام روی بیماران ۶۵ سال و بالاتر با بیماری مزمن کلیوی پیشرفته است. تجزیه و تحلیل فوق، شامل ۴۵۷ بیمار بود که درمان دیالیز را شروع کرده بودند. طبق بررسی‌ها، در شروع دیالیز، میانگین نمرۀ سلامت روانی و ذهنی، ۵۳ و میانگین نمرۀ فیزیکی، ۳۹ بود.
این درحالی است که در سال بعد از شروع دیالیز، محققان، مشاهده کردند که میانگین تغییر در سلامت روانی و ذهنی، ۲ واحد بهتر شد، اگرچه میانگین تغییر در سلامت فیزیکی، به همین میزان پایین آمده بود.
به گفتۀ مجریان این تحقیق، مطالعات بسیار کمی تاکنون، تغییر کیفیت زندگی را قبل و بعد از دیالیز، بررسی کرده‌اند. ما برای اولین بار، این کار را در یک گروه بین‌المللی بزرگ از بیماران مسن، انجام می‌دهیم و امیدواریم که این نتایج بتواند بیماران مسن‌تر مبتلا به نارسایی کلیه را که تصمیم به شروع دیالیز دارند، درمورد تغییرات مربوط به سلامت روانی و جسمی خود بیش از پیش مطلع کند.
این یافته‌ها در نشریۀ Clinical Journal of the American Society of Nephrology منتشر شده‌اند.
